Pytanie pochodzi z Serwisu BHP.

Według art. 207 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p. pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.
Zgodnie z art. 2376 § 1-2 k.p. pracodawca ma obowiązek dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej – spełniające wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach – zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na poszczególnych stanowiskach jest niezbędne. Określa ponadto przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z art. 2378 § 1 k.p.

Zobacz także: Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze>>

Pracodawca, którego obowiązkiem jest zapewnienie, aby stosowane środki ochrony indywidualnej posiadały właściwości ochronne i użytkowe, zgodnie z art. 2379 § 1 k.p. nie może bez nich dopuścić pracownika do pracy.
Biorąc pod uwagę powyższe, pracodawca powinien wydać pracownikowi środki ochrony indywidualnej przed rozpoczęciem przez niego pracy, a także w przypadku, gdy utracą one swoje właściwości ochronne i użytkowe. Niedopuszczalne jest przy tym ustalanie jakiegokolwiek okresu użytkowania tych środków. Biorąc pod uwagę treść art. 211 pkt 4 k.p., zobowiązującą pracownika do używania przydzielonych mu środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego zgodnie z ich przeznaczeniem, w przypadku stwierdzenia, że pracownik narusza postanowienia tego przepisu, pracodawca może – zgodnie z art. 108 k.p. – zastosować wobec zatrudnionego karę upomnienia, nagany lub karę pieniężną.
Ponadto, w myśl art. 114 k.p. pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną. Z uwagi na fakt, że środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze stanowią własność pracodawcy (art. 2378 § 2 k.p.), w przypadku uszkodzenia lub zniszczenia tych środków – z winy pracownika, na skutek np. używania ich niezgodnie z przeznaczeniem – pracodawca może obciążyć pracownika kwotą o równowartości nawet trzymiesięcznego wynagrodzenia przysługującego mu w dniu wyrządzenia szkody (art. 119 k.p.). Pracodawca musi wykazać wysokość poniesionej straty (art. 115 k.p.). Gdyby szkoda została wyrządzona umyślnie (np. pracownik celowo uderza kaskiem ochronnym o betonową posadzkę, powodując jego uszkodzenie), powyższe ograniczenie nie ma zastosowania, a pracownik, zgodnie z art. 122 k.p., będzie obowiązany do naprawienia szkody w pełnej wysokości.

Zobacz także: Odpowiedzialność materialna pracowników>>

Więcej na ten temat w Serwisie BHP