Według aktualnego brzmienia art. 176 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p. nie wolno zatrudniać kobiet przy pracach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia. Regulację tę Komisja Europejska uznała za niezgodną z dyrektywą 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (Dz. Urz. UE L 204 z 26.7.2006, s. 23), gdyż dotyczy ona wszystkich kobiet, a nie tylko kobiet w ciąży i karmiących piersią. Taki stan rzeczy, zdaniem KE, stanowi przeszkodę w zapewnieniu równouprawnienia płci, szczególnie w zakresie dostępu do zatrudnienia.
W związku z powyższym w projektowanym § 1 art. 176 k.p. przewiduje się, że wszystkie kobiety nie będą mogły wykonywać prac związanych z nadmiernym wysiłkiem fizycznym mogących stwarzać zagrożenia dla zdrowia. Kobiety w ciąży i kobiety karmiące dziecko piersią nie będą mogły wykonywać prac uciążliwych, niebezpiecznych lub szkodliwych dla zdrowia, mogących mieć niekorzystny wpływ na przebieg ciąży lub karmienie dziecka piersią. W ślad za tą zmianą zmodyfikowane zostanie zawarte w art. 176 upoważnienie do wydania rozporządzenia określającego wykaz prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet.
Zmiana objęłaby również § 4 art. 229 k.p., który w nowym kształcie miałby stanowić, że pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach opisanych przez pracodawcę w skierowaniu na badanie lekarskie. Zaakcentowano by w ten sposób powiązanie orzeczenia lekarskiego z treścią skierowania na badania lekarskie, zawierającego opis warunków pracy na określonym stanowisku. Według nowo dodanego § 41 orzeczenie lekarskie, o którym mowa w § 4, może zawierać ograniczenia do wykonywania określonych czynności lub prac wynikające ze stanu zdrowia pracownika.
Projekt proponuje się utrzymanie w mocy wydanych na podstawie art. 176 i art. 229 § 8 k.p. rozporządzeń: 1) Rady Ministrów z dnia 10 września 1996 r. w sprawie wykazu prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet (Dz. U. Nr 114, poz. 545 z późn. zm.); 2) Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.).
Utrzymanie w mocy ww. rozporządzeń miałoby trwać do dnia wejścia w życie przepisów wydanych na podstawie nowych upoważnień przewidzianych w projekcie, jednak nie dłużej niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie noweli.
Konsekwencją nadania nowego kształtu art. 176 i 229 k.p. będzie konieczność dostosowania art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. a), art. 9, 12 ust. 1 i 22 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317 z późn. zm.) oraz art. 65 ust. 2 pkt ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 z późn. zm.).

Zobacz także: Czy pracodawca ma obowiązek informować o wykazie prac szkodliwych dla kobiet?>>

Zobacz także: Nieprecyzyjne przepisy utrudniają ochronę kobiet>>

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.