Pytanie pochodzi z publikacji Serwisu BHP.

Pojęcie "praca w warunkach szczególnie uciążliwych" pojawia się w wielu przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) jak i w aktach wykonawczych, żaden przepis prawa pracy nie określa jak w sposób uniwersalny pojęcie to powinno być rozumiane
W piśmiennictwie uciążliwość pracy definiuje się jako subiektywnie odczuwaną lub dającą się stwierdzić obiektywnie reakcję organizmu na wykonywanie pracy, której intensywność przekracza granice obciążenia optymalnego lub też reakcję na wykonywanie pracy o optymalnej intensywności, ale w warunkach środowiska pracy, których nie można uznać za optymalne. Powszechnie akceptowany jest pogląd, iż o uznaniu danej pracy za uciążliwą nie mogą przesądzać kwestie o charakterze osobniczym, dotyczące konkretnej osoby.
"Pracą w szczególnie uciążliwych warunkach" należy rozumieć "pracę w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze" taki osąd zawiera odpowiedź Ministra Pracy i Polityki Społecznej na interpelację nr 10712 w sprawie problemu uzyskiwania zaświadczeń o pracy w szczególnie uciążliwych warunkach przez osoby wykonujące swoje obowiązki w ramach delegacji, Warszawa, dnia 17 lipca 2009 r.
Z dniem 1 stycznia 2009 r. weszła w życie ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656) - dalej u.e.p., zawierająca nowe definicje zarówno pracy w szczególnych warunkach, jak i pracy o szczególnym charakterze.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.e.p prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich prace na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.
Czynniki ryzyka, o których mowa, są związane z następującymi rodzajami prac:
1) w szczególnych warunkach determinowanych siłami natury:
a) prace pod ziemią,
b) prace na wodzie,
c) prace pod wodą,
d) prace w powietrzu;
2) w szczególnych warunkach determinowanych procesami technologicznymi:
a) prace w warunkach gorącego mikroklimatu - prace wykonywane w pomieszczeniach, w których wartość wskaźnika obciążenia termicznego WBGT wynosi 28°C i powyżej, przy wartości tempa metabolizmu pracownika powyżej 130 W/m2,
b) prace w warunkach zimnego mikroklimatu - prace wykonywane w pomieszczeniach o temperaturze powietrza poniżej 0°C,
c) bardzo ciężkie prace fizyczne - prace powodujące w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny u mężczyzn - powyżej 8400 kJ, a u kobiet - powyżej 4600 kJ,
d) prace w warunkach podwyższonego cienienia atmosferycznego,
e) ciężkie prace fizyczne związane z bardzo dużym obciążeniem statycznym wynikającym z konieczności pracy w wymuszonej, niezmiennej pozycji ciała; przy czym ciężkie prace fizyczne to prace powodujące w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny u mężczyzn - powyżej 6300 kJ, a u kobiet - powyżej 4200 kJ, a prace w wymuszonej pozycji ciała to prace wymagające znacznego pochylenia i (lub) skręcenia pleców przy jednoczesnym wywieraniu siły powyżej 10 kG dla mężczyzn i 5 kG dla kobiet (wg metody OWAS pozycja kategorii 4) przez co najmniej 50% zmiany roboczej.

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.