Pytanie pochodzi z publikacji Serwisu BHP.

W myśl art. 237⁶ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p. pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.
Ponadto pracodawca jest obowiązany, zgodnie z art. 237⁷ § 1 k.p., dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze , spełniające wymagania określone w Polskich Normach:
1) jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu;
2) ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zobacz także: Co zrobić ze zużytą odzieżą roboczą?>>

Stosownie do art. 237⁸ § 1 k.p. pracodawca powinien ustalić rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 237⁶ § 1 k.p. i art. 237⁷ § 1 k.p. oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego. Dokument ten, zgodnie z art. 237^11a § 1 k.p., powinien zostać skonsultowany z przedstawicielami pracowników.
Potrzeba stosowania odzieży ochronnej oraz środków ochrony indywidualnej w służbie zdrowia podyktowana jest tym, że każdy pacjent jest traktowany jako potencjalnie "zakaźny". Rolą odzieży oraz środków jest ochrona pracowników przed drobnoustrojami pochodzącymi od pacjenta. Stanowią one swego rodzaju barierę odgradzającą od otoczenia ciało lub zwykły ubiór pracownika.

Zobacz także: W jakim terminie pracodawca powinien dokonać oceny ryzyka zawodowego zranienia ostrym narzędziem?>>

Szczególne zagrożenie występuje na oddziałach zakaźnych, bowiem zatrudnieni tam pracownicy są narażeni na wyjątkowe niebezpieczne choroby, którymi można zarazić się zarówno drogą powietrzną (np. gruźlica), jak i poprzez kontakt z płynami ustrojowymi (wydzielinami/wydalinami) pacjentów (np. HIV, WZW-B itp.). Sposób, w jaki pracodawca powinien zabezpieczać pracowników powinien być uzależniony m.in. od sposobu przenoszenia oraz stopnia zakaźności danego czynnika biologicznego. Standardowym wyposażeniem powinno być niewątpliwie ubranie robocze, takie jak obuwie gumowe (łatwe do dezynfekcji/sterylizacji), spodnie (spódnica) i bluza (garsonka), ewentualnie fartuch. Nieodłącznym wyposażeniem każdego pracownika powinny być również jednorazowe rękawice ochronne (lateksowe, nitrylowe lub winylowe), które chronią skórę dłoni przed bezpośrednim kontaktem z czynnikami biologicznymi (np. skażoną krwią). W zależności od stopnia zakaźności, a także tego czy pracownicy mają bezpośredni kontakt z chorym pacjentem, powinni być oni również zaopatrzeni w jednorazowe, wiązane z tyłu fartuchy flizelinowe, czepki na włosy, ochraniacze na buty, okulary, gogle lub przyłbice ochronne. W przypadku chorób przenoszonych drogą kropelkową pracownikom należy również zapewnić maski ochronne (np. z filtrem HEPA). Wszystkie środki ochrony indywidualnej, które nie służą do jednorazowego użytku, powinny być odporne na działanie środków dezynfekcyjnych , a ich konstrukcja powinna być pozbawiona elementów umożliwiających gromadzenie się czynników biologicznych.

Zobacz także: Każdy materiał biologiczny pielęgniarka powinna traktować jak potencjalnie zakaźny>>

Należy również pamiętać, że zgodnie z art. 237⁹ § 2 k.p. pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikowi odpowiednio: pranie, konserwację, naprawę i odkażanie środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego. Jeżeli pracodawca nie jest w stanie zapewnić prania odzieży roboczej, może wówczas, zgodnie z art. 237⁹ § 3 k.p., czynnością tą obarczyć pracownika, pod warunkiem wypłacenia mu ekwiwalentu pieniężnego za poniesione przezeń koszty. Nie dotyczy to jednak odzieży skażonej środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi, gdyż zgodnie z art. 237¹⁰ § 2 k.p., powierzanie jej pracownikowi do prania, konserwacji, odpylania i odkażania jest niedopuszczalne.
W przypadku zagrożeń związanych z narażeniem pracowników na szkodliwe czynniki biologiczne w postaci chorób zakaźnych , szczególnie istotną rolę pełnić będzie przestrzeganie zasad aseptyki (dezynfekcja i sterylizacja powierzchni pomieszczeń i narzędzi oraz aparatury medycznej) i antyseptyki (mycie i dezynfekcja skóry, zwłaszcza rąk). Żadna odzież ochronna nie spełni swojej roli, jeżeli pracownicy nie będą przestrzegali powyższych zasad.

Zobacz także: Ekwiwalent za pranie odzieży może być wypłacany sezonowo>>

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.