Pytanie pochodzi z publikacji Serwisu BHP.
Zgodnie z załącznikiem nr 3a do rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69, poz. 332 z późn. zm.) pracodawca, kierując pracownika na badania lekarskie, zobowiązany jest opisać warunki pracy z uwzględnieniem informacji o występowaniu na stanowisku pracy czynników niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia lub czynników uciążliwych i innych wynikających ze sposobu wykonywania pracy, z podaniem wielkości narażenia oraz aktualnych wyników badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia, wykonanych na tych stanowiskach. Ponadto opisując warunki pracy, należy dokonać podziału na: czynniki fizyczne, pyły, czynniki chemiczne, czynniki biologiczne oraz inne czynniki, w tym niebezpieczne.
Zobacz także: Badanie czynników szkodliwych należy powierzyć uprawnionej jednostce>>
Poważną trudność w opisie warunków pracy oraz w zidentyfikowaniu i określeniu parametrów wszystkich czynników niebezpiecznych, szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych występujących na stanowiskach pracy będą mieli pracodawcy, którzy zatrudniają pracowników na tzw. niestacjonarnych stanowiskach pracy. W takiej sytuacji do opisu warunków środowiska pracy należy podejść analogicznie jak do oceny ryzyka zawodowego. Jeśli uda się obiektywnie ustalić wielkości średnie narażenia, które uwzględniają wielkość i czas narażenia na poszczególne czynniki w miejscach świadczenia pracy (np. u klientów), można korzystać z tych oszacowań. Natomiast jeśli jest to niemożliwe, np. ze względu na niekompletne dane, brak możliwości uzyskania tych danych od kontrahentów na terenie, których praca jest świadczona, należy opis warunków pracy oprzeć o wartości uzyskane z badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w warunkach najbardziej niekorzystnych dla pracownika. Zatem w przedstawionej sytuacji najlepszym rozwiązaniem wydaje się być uzyskanie sprawozdań z badań i pomiarów od kontrahentów, ustalenie, gdzie warunki są najbardziej niekorzystne i te wartości przyjąć jako wartości graniczne.
W przypadku wątpliwości, wydaje się być celowym i uzasadnionym, przedyskutować i uzgodnić (najlepiej na piśmie) zakres informacji podawanych w skierowaniach na badania lekarskie z podstawową jednostką służby medycyny pracy, z którą pracodawca ma podpisaną umowę na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1184).
Zobacz także: Za skierowanie pracowników na badania profilaktyczne odpowiada pracodawca>>
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.