Pytanie pochodzi z publikacji Serwisu BHP.

Zgodnie z art. 237⁹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p., pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.
Obecnie nie ma przepisów określających, kiedy i jakie rodzaje odzieży i obuwia roboczego, odzieży ochronnej oraz w jakiej ilości powinny otrzymywać osoby wykonujące określone rodzaje prac. Ustalenia te, należy opracować w zakładzie pracy biorąc pod uwagę:
- rodzaj wykonywanych prac,
- zagrożenia występujące przy pracach,
- warunki środowiska pracy,
- inne wymagania przepisów szczegółowych.
Pracodawca kierując się znajomością warunków pracy musi zdecydować czy na danym stanowisku pracy należy się odzież robocza i jaka, oraz komu i jaką należy dostarczyć odzież ochronną. Podobnie jest ze środkami ochrony indywidualnej. Pamiętać należy, że ustalenia te muszą być konsultowane z zakładową organizacją związkową (społecznym inspektorem pracy, a jeżeli w zakładzie związku zawodowego nie ma - porozumieć się z pracownikami wybranymi w tym celu przez załogę.
Do pracy przy szlifierce zalecane są rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi.
Rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi (tzw. lekkimi i średnio ciężkimi) powinny charakteryzować się poziomy skuteczności dla czterech parametrów:
- odporności na ścieranie (4 poziomy skuteczności);
- odporności na przecięcie (5 poziomów);
- wytrzymałości na rozdzieranie (4 poziomy);
- odporności na przekłucie (4 poziomy).
Parametry podane na podstawie PN-EN 388:2006 Rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi
Zgodnie z art. 211 k.p. przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym obowiązkiem pracownika. W szczególności pracownik jest obowiązany stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z ich przeznaczeniem.
Osoby kierująca jest obowiązana egzekwować przestrzeganie przez pracowników przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 212 pkt 5 k.p.).
W stosunku do pracownika, który nie stosuje się do wymogów przepisów BHP, może być stosowana odpowiedzialność porządkowa.
Pracodawca może ukarać pracownika karą upomnienia lub nagany za nieprzestrzeganie przez niego ustalonych w zakładzie:
- organizacji i porządku w procesie pracy,
- przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,
- przepisów przeciwpożarowych (art. 108 § 1 k.p.).
Pracodawca może również zastosować wobec pracownika karę pieniężną za nieprzestrzeganie:
- przepisów bhp,
- przepisów przeciwpożarowych,
a ponadto:
- opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia,
- stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości,
- spożywanie alkoholu w czasie pracy (art. 108 § 2 k.p.).
Zawinione zachowanie pracownika może być potraktowane nawet jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracownika.
Zgodnie z art. 100 § 2 pkt 3 k.p. pracownik jest obowiązany w szczególności przestrzegać przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych.
Konsekwencją ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracownika może być zwolnienie dyscyplinarne (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.) - pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.