Odpowiedź
W § 105 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy – dalej r.b.h.p. wskazano, że przez pracę na wysokości należy rozumieć pracę wykonywaną na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi.
Uzasadnienie
W oparciu o definicję pracy na wysokości wskazaną w § 105 ust. 1 r.b.h.p., można stwierdzić, iż pracy siedzącej na wysokości 1,10 m–1,20 m, na siedzisku przemysłowym typu hoker bez podparcia na łokcie i bez oparcia dla stóp o stałą, nieregulowaną obręcz hokera nie można zaliczyć do pracy na wysokości, gdyż pracownik pracuje nie w pozycji stojącej, lecz w pozycji siedzącej, gdzie stopy pracownika znajdują się na pewno niżej niż 1 m od poziomu podłogi.
Wysokość, na której pracuje pracownik, należy wyliczać od wiszących stóp, a nie od poziomu ustawionego siedziska.
Do działań, które może podjąć pracodawca, aby zapobiec upadkom z krzesła typu hoker, należy zapewnienie podparcia na łokcie i zapewnienie oparcia dla stóp o stałą, nieregulowaną obręcz hokera.
Jeżeli w pozycji siedzącej stopy pracownika znajdują się wyżej niż 1 m od poziomu podłogi, to w takim przypadku pracę na siedzisku przemysłowym można zaliczyć do pracy na wysokości.
Autor odpowiedzi: Krzysztof Zamajtys
Odpowiedzi udzielono 13.09.2017 r.
Czy pracę siedzącą na hokerze można uznać za pracę na wysokości?
Pytanie Użytkownika Serwisu BHP: Czy pracę siedzącą na wysokości 1,10 m1,20 m, na siedzisku przemysłowym typu hoker, bez podparcia na łokcie i bez oparcia dla stóp o stałą, nieregulowaną obręcz hockera można zaliczyć do pracy na wysokości? Pracownik nie ma podparcia stóp, nogi wiszą w powietrzu. Jak wyliczyć wysokość, od wiszących stóp czy od poziomu ustawionego siedziska? Jakie działania powinien podjąć pracodawca, aby zapobiec upadkom z takiego krzesła?
